کارکاتور (3)

نظر بدهید...

عکس نوشته

حدیث (5)

امام حسن (ع) :

از اخلاق خوب مومن این است که عیب جو و عیب گوی دیگران نیست.

خوش اخلاقی با افرادی که آزارتان می‌دهند

۱. مثبت‌اندیش باشید

با جهت دادن مکالمه به سمت مثبت، خوش اخلاقی خود را نشان دهید.

حتی اگر در کنار فردی منفی‌باف هستید که باعث اذیت شما می‌شود، سعی کنید مکالمه را به سمت مثبت هدایت کنید. مثلا اگر بحث در مورد هم‌کلاسی بداخلاق‌تان است، تلاش کنید تا در مورد مسائل خوب در زندگی مثل هوای آفتابی، تعطیلات پیش رو، یا تفریحات پس از مدرسه گفتگو کنید. به طرف مقابل موضوعات شاد پیشنهاد دهید تا بیشتر فردی خوش اخلاق به نظر برسید.

۲. طوری با دیگران رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار کنند

قانون طلایی این است که اگر با دیگران خوب برخورد کنید آنها نیز برخورد خوبی با شما خواهند داشت و اگر برخوردتان بد باشد، آنها فکر می‌کنند فردی بدذات هستید و از شما دوری می‌کنند. با این حال ممکن است در کنار فردی قرار بگیرید که رفتار بدی با شما دارد. آیا باید شما هم خود را در سطح او پایین بیاورید؟ قطعا نه. بالعکس، باید فرد را غرق مهربانی کنید و از آن موقعیت به هر نحوی که می‌توانید خارج شوید.

البته این کار اصلا به این معنا نیست که بگذارید فرد بی‌ادب به رفتار زشت خود با شما ادامه دهد؛ باید به شکل مؤدبانه و با احترام برخورد کنید که فرد متوجه رفتار نامناسبش شود.

۳. از موضوعات حساس دوری کنید

اگر در کنار فردی قرار گرفته‌اید که معمولا با هم کنار نمی‌آیید، از موضوعاتی که باعث ناراحتی طرف مقابل یا حتی اذیت خودتان می‌شود، بپرهیزید. سعی کنید در مورد موضوعات خنثی و مؤدبانه مثل سلامتی خودتان، آب و هوا یا مدرسه و هر چیز دیگر صحبت کنید. وقتی از موضوعات حساسیت‌برانگیز یا جنجالی دور باشید، احساس آرامش بیشتری خواهید کرد. اگر می‌خواهید خوش اخلاق باشید، نباید با حرف‌ها و کارهای‌تان فرد مقابل را اذیت کنید و کاری نکنید که وی بتواند شما را ناراحت کند.

وقتی در چنین مکالمه‌ای قرار می‌گیرید تلاش کنید تا وجه اشتراکی با طرف مقابل مثل تیم ورزشی مورد علاقه‌تان یا شهر محل تولد‌تان پیدا کنید. ممکن است متعجب شوید که تا چه حد بین شما دو نفر موارد مشترک وجود دارد.

خوش اخلاقی با افرادی که نمی‌شناسید

۱. لبخند بزنید

ساده‌ترین راه برای خوش اخلاقی، لبخند زدن است.

ساده‌ترین کار برای اینکه فردی خوش اخلاق به نظر برسید، لبخند زدن است. وقتی به غریبه‌ها یا حتی افرادی که شما را می‌شناسند لبخند می‌زنید، آنها را تشویق می‌کنید تا متقابلا به شما لبخند بزنند. گاهی فقط به این دلیل که دارای شخصیتی خجالتی بوده و به راحتی لبخند نمی‌زنید، بسیاری از افراد شاید تصور کنند که شما فردی سرد یا بداخلاق هستید. بنابراین، دفعه‌ی بعد که از کنار فردی نسبتا آشنا یا حتی کاملا غریبه رد شدید، لبخندبزنید. این لبخند باعث می‌شود که حتی اگر در بهترین شرایط روحی نیستید، احساس خوشحالی بیشتری کنید. پس این کار هم برای خودتان و هم برای دیگران مفید است.

۲. خودتان را به افراد جدید معرفی کنید

اگر در مکانی هستید که همه شما را نمی‌شناسند اما ظاهرا با یکدیگر آشنا هستند، زمانی را به معرفی خودتان اختصاص دهید. اگر قصد آغاز گفتگو با فرد کناری‌تان در کافی‌شاپ را دارید، در زمان مناسب خود را معرفی کنید. این کار رفتاری مطلوب و مؤدبانه است و باعث آب شدن یخ بین‌تان می‌شود. کافی است فقط چنین جمله‌ای بگویید: «سلام، من امیر هستم. از آشنایی با شما خوشوقتم» و مکالمه ادامه خواهد یافت. افراد خوش اخلاق خودشان را به دیگران معرفی می‌کنند، چون برای آشنایی با افراد جدید اشتیاق دارند.

۳. گفتگوی کوتاهی داشته باشید

در مورد موضوعات کوچکی که می‌دانید فرد مقابل‌تان به آنها علاقه دارد، صحبت کنید. اگر فرد را به خوبی نمی‌شناسید و از علایقش خبر ندارید، سعی کنید در مورد مسائلی که پیرامون‌تان اتفاق می‌افتد صحبت کنید (جلسه‌ای که هر دو یک ساعت قبل در آن بودید، فرد جدید در کلاس ریاضی، کفش‌های جدیدی که همکارتان پوشیده و غیره). شوخی کردن همیشه کمک‌کننده است، چون افراد از کسی که باعث خنده‌شان می‌شود یا شوخ طبع است و آنها را درک می‌کند، خوش‌شان می‌آید.

جزو آن دسته از افرادی نباشید که فکر می‌کنند گفتگوهای کوتاه، بیهوده و فقط وقت تلف کردن هستند. این مکالمات کوتاه می‌تواند پایه‌ی ارتباطات عمیق آینده باشد.

۴. بی‌ریا تعریف و تمجید کنید

وقتی از کسی تمجید می‌کند، شما را فرد خوش اخلاقی می‌بیند.

همه از تعریف و تمجید خوشش‌شان می‌آید، پس، از گفتن چیزهای مثبت به دیگران نترسید. با این حال محتاط باشید که چاپلوسی نکنید. تعریف زیاد می‌تواند این‌طور به نظر بیاید که شما دارید چاپلوسی می‌کنید. مخصوصا اگر فرد مقابل دوست جدیدتان یا مدیر شماست، ممکن است فکر کند که پاچه‌خواری می‌کنید. فقط چیزی ساده برای تمجید پیدا کنید، مثل سویشرتی که فرد به تن کرده یا زیورآلاتی که استفاده کرده است.

می‌توانید از تمجید برای شروع یک مکالمه استفاده کنید. مثلا بگویید: «من از پیراهنت خوشم آمده. آن را از کجا خریده‌ای؟»

حدیث (4)

امام علی (ع):

تو به ادب خود ، ارزش می یابی پس آن را با بردباری زینت بخش

(میزان الحکمه/جلد1/صفحهی 98)

سخنانی درباره ی ادب

ماکسیم گورکی :

ادب آدمی بدون ادب اجتماعی ارزش ندارد

جان دیویی :

حق شناسی و انصاف فطرت انسانی نیست بلکه محصول ادب و تربیت است

امانوئل کانت :

بشریت برپایه علم و ادب استوار است

ولتر :

ادب چیزی غیر از گفتار و رفتار توام با مهربانی نیست

مارک تواین :

ذوق ادبی در ذات همه هست منتها پرورش و تشویق هم لازم دارد

افلاطون :

تربیت زیباترین حاصل مردان بزرگ است

توماس ادیسون :

تربیت مادرم عامل موفقیت من بود

سقراط :

ادب و حکمت را شعار خود سازتا بهترین اهل زمان شوی و به نیکان ملحق گردی

آناتول فرانس :

ادبیات تنها شعر و نثر نیست هرچه که در دیگران تاثیر مثبت کند خود نوعی ادب است

منبع : هزار پند

یک جواب کلی برای پرسش مهر

با توجه به اینکه تحمل اختلاف نظر ها و احترام به عقاید دیگران از محیط آموزشی و بخصوص مدرسه آغاز می گردد ،هنگامی که  این مهم را دانش آموزان آموزش ندیده باشند و دانش آموزی تک بعدی به مسئله نگاه کند و حرف خود را مبنا قرار می‌دهد و  دیگران را سرکوب می‌کند او توانایی پذیرش عقاید مخالف را ندارد که این موضوع مربوط به شخصیت پرورش یافته وی می‌شود.این مشکل سبب می گردد تضاد بین دانش آموزان مدرسه تا حد زیادی ایجاد شکاف کند. و تعدادی از دانش آموزان منزوی گردند.ریشه بسیاری از اختلافات عمیق در این مسئله وجود دارد و در موارد حادتر اگر از حد معین تجاوز کند به مشکلات بیشتریمی انجامد.درک این مسئله که به پرسش مهر 97-1396 رئیس جمهور انجامید به عقاید و مخالفت‌های دیگران، تربیت افراد، سطح تحصیلات، میزان اعتقادات و باورهای دینی بستگی دارد. اینکه شخصیت فرد در چه خانواده‌ای پرورش یافته از اهمیت برخورداراست. شاید می توان گفت هنری که امروز مانند دیروز‌ها نیست و به دست فراموشی سپرده شده است، احترام به دیگران، علی الخصوص به بزرگان است. در واقع یکی از مهارت‌های ارتباطی که در گذشته قدر و قیمتی داشت و همه برای آن سر و دستمی‌شکانند، احترام به یکدیگر بود.حال آنکه در جامعه امروز بی‌توجهی به این امر در رفتار‌ها دیده می‌شود و تنها با کمک و راهنمایی والدین، رفتار فرزندان در جامعه بهبود می یابد.

منبع : مهارت زندگی